S Ö Z A L T I

28 may 1997 b.dortmund - yuventus matçı | idman

1996-97 Uefa çempionlar liqasının finalı. Hazır dortmund da finala çıxmışkən yad ediləsi oyunlardan biridi. Bura qədər 1995 və 1996 bundesliqa çempionu olan Dortmund o sezon b qrupunda 6 oyuna 4 qələbə, Polşanın widzew lodz klubu ilə 2-2 heç-heçə və evdə atleticoya 1-2 hesabla məğlub olaraq 13 xal və averajla Atletico Madridin gerisində 2-ci olmuşdu. Juventus isə c qrupunda 5 qələbə və səfərdə Rapid wienlə 1-1 qalaraq 1-ci olmuşdu. Yeri gəlmişkən, fənərbağçanın Manchester unitedi elvir boliçin qoluyla 1-0 məğlub etdiyi həmin o məşhur oyun da bu qrupda baş vermişdi. Bununla da Unitedin Avrokubok oyunlarında Old Trafforddakı 40 illik məğlubiyyətsizlik seriyası başa çatmışdı.
4/1-də dortmund 1996-cı ilin Fransa çempionu və öz qrupunu 1-ci bitirən Auxerre-i rahatlıqla 3-1 və 0-1 hesabı ilə keçir. Yuventus da nisbətən rahat rəqib olan norveçin rosenborg klubunu 1-1 və 2-0 la keçir. ( deyirəm dönəmin çempionatlarına baxe. İndi nəinki Rosenborgu və Auxerre-i hətta o dövrün güclü Hollandiya klublarını da 8/1-də görmək çətin məsələdi. Türklər demiş makas çox açılıb.) yarımfinalda borussiya Manchester unitedi hər iki oyunda da 1-0 məğlub edir. Maraqlıdı ki, bu matçlar 2024 sezonunun psg ilə olan oyunlarının kopyasıdı. Juventus 1996-cı ilin finalında qalib gəldiyi Ajaxı 1-2 və 4-1 hesabı ilə darmadağın edir. Bu arada Ajax da 1994-95 çempionlar liqası çempionu idi. İzlədiyim ən yaxşı Ajax komandalarından biri idi. Milanı həm öz qruplarında 2 dəfə, həm də finalda keçmişdilər. Z kuşağı nə var bunda? Milan onsuzda zəifdi desə də, söhbət əfsanə milandan gedir.
Və 28 may 1997. Bavariyanın keçmiş evi Münhen olimpiya stadionu. Möllerin, kohlerin, riedlenin, chapuisatın və baş məşqçi ottmar hitzfeldin dortmundu deşamın, zidanın, vierinin, Del pieronun və əfsanəvi baş məşqçi, bundan 9 il sonra İtaliya milli komandasına dünya çempionluğu qazandıran marçello lippinin yuventusuna qarşı. Əlbəttə ki, keçən ilin çempionu Yuventus favorit idi. Amma 29-cu və 34-cü dəqiqədə euro 1996-da ingiltərənin xəyallarını puç edən Karl heinz riedle səhnəyə çıxdı. Yuventus şok olmuşdu. 1-ci dövrə belə bitdi. 2-ci dövrədə isə nələr oldu nələr. Zidanın dirəkdən dönən topu, vierinin əl ucbatından sayılmayan qolu və del pieronun əla daban qolu. Hesab 2-1 olmuşdu. Amma 70-ci dəqiqədə Chapuisatın əvəzinə meydana daxil olan və bütün karyerasını yalnız Borussiya dortmunda fəda edən Lars Ricken abimiz oyuna girdi. Və girəndən 16 saniyə sonra çempionlar liqası finallarının bəlkə də ən yaxşı qolunu vurdu. Yuventusun qapıçısı peruzzi çox öndə dayanırdı oyunlarda. Bunu görən möller pası Rickenə verir və Ricken xarüqə yaradır. 20 dəqiqə sonra isə oyun bitir. Və dortmund tarixinin ilk çl finalında qalib olur. Haşiyəyə çıxım: 2013-də bavariyaya uduzan dortmund da pis komanda deyildi. Sadəcə bəxtləri gətirmədi. Bu il isə Real madridlə işləri çox çətin olacaq. Çempionluq xəyaldır. 27 il öncə də xəyal idi amma bacardılar. Görək bu il necə olacaq.

Əfsanəvi fosforlu sarı forması ilə Dortmund komandası


Həmin o məşhur vuruş



Seremoniya





Bu da türkçə icmal

https://www.dailymotion.com/video/x60fuiv

tissot prx | texnologiya

Son illərin ən "xod" gedən qol saatı. Ölkəmiz standartları üçün baha olsa da 1000 dollardan ucuz olduğu üçün birinci dünya ölkələrində "affordable" seqmentinə daxil olur.


Tissot, saatın dizaynının 70-ci illərdə satdığı tissot seastar modelindən götürüldüyünü deyir.

Amma həmin seastar modelinin dizaynının da Audemars Piguet royal oak-dan ilhamlandığını hər kəs yaxşı bilir.

Saatın bilərziyi royal oak-da olduğu kimi inteqrasiya olunmuş bilərzikdi. Yəni bilərziyin saatın gövdəsinə birləşən birinci parçası gövdəyə inteqrasiya olununub və tam qatlanmır.

Elə bu səbəbdən də saatın ayaqdan-ayağa (lug to lug) uzunluğu xeyli böyükdü. Belə olan halda qol ölçünüz incədisə saatın bilərziyi qolunuzdan kənara "daşır".

Normalda 42-43 mmlik saatları rahatlıqla taxan mənim belə biləyimdə 40 mmlik versiyası böyük görünürdü. Ona görə alarkən taxıb yoxlamaq lazımdı.
Kvars versiyada sferblat sadə dizayndadı. Xəfif sunburst effekti var.

Mexaniki versiyada isə vafli dizaynına sahibdi

Saatla bağlı ən böyük müzakirə mövsuzu içindəki mexanizmdir. Powermatic 80 mexanizmi 80 saat enerji rezervi versə də mexanizmin bəzi detallarının plastik olması fikir ayrılığına səbəb olub. Bəziləri plastik detalların metal detallar kimi bir-birinə sürtünərkən yeyilmədiyini və buna görə uzunömürlü olduğunu deyir. Bəziləri də plastik detalların aztapılan olduğu üçün saatın təmirinin çox çətin olduğunu deyir.
Saatın populyar olmasına görə tonla fərqli rəngi və versiyası mövcuddu.
35 və 40 mm-lik kvars versiya

35 və 40 mm-lik mexaniki versiya

42 mm-lik mexaniki xronoqraf versiya


Və ən bərbad versiya olan digital versiya


Alternativi üçün (baxma: citizen tsuyosa)

ray ban | sağlamlıq

1936-cı ildə qurulmuş olub 1999-cu ildən etibarən luxottica'nın tərkibinə alınan, Verdiyin pulun son qəpiyinə kimi layiq olan,
aviator wayfarer və clubmaster seriaları ilə məşhurlaşmış amerika mərkəzli eynək şirkəti. bütün təbəqələrdən olan insanlarçün əlçatan olan azsaylı brendlərdən biridir. Bir milyarderin də gözündə görmək mümkündür, orta gəlirli insanın da.

Materialının premiumluğunu əlinə aldığın andaca hiss edilir. möhkəm, dözümlü olmasına baxmayaraq yüngül və keyfiyyətli materialdan olması sayəsində burunun üstündə gözəçarpan izlər qoymur və eynək taxdığını belə unutdurur adama. Lensləri modeldən asılı olaraq polikarbonat və ya mineral şüşədir. Onsuz da yetəri qədər pul verilir deyə, məncə, bir azca artıq ödəyib mineral şüşə olanı almaq daha məntiqlidir.

Almaq istəyənlər üçün texniki 1-2 detala deyinim. Yəqin ki, eynək taxan hər kəs "50/22/150" tipli yazıların çərçivə ölçüsü, burun hissənin genişliyi və sap uzunluğunu bildirdiyindən agahdır. Deyildisə də, artıq öyrənmiş oldu. ray-ban Modellərinə göz atarkən əlavə olaraq, əksər hallarda "g15" yazısını görmək mümkündür. G15 ray-ban'in 1937-dən bu yana istehsal etdiyi ən əsas şüşəsidir. G15-lə bərabər "b15" yazısını da görmək mümkündür. Bu kodlar şüşənin kodlarıdır. "g" hərfi "green", "b" hərfi "brown" sözündən gəlir, şüşənin rəngini bildirir. "15" rəqəmi isə lenslərin filter göstəricisidir. işığın 85%-ni bloklayıb 15%-ni buraxdığını göstərir. Təbii ki, bunlar standart (yəni sadəcə uv qorumalı) lenslərə aiddir, polarizə lenslərdə durum dəyişir.

Polarizənin də nə olduğunu bilməyənlər üçün qısaca izah edim. Polarizə qat gözün yorulmaması və daha aydın görüş üçün istifadə olunur. Ən əsas özəlliyi rəngləri daha kontrastlı, daha canlı verməsi və ən əsası da, yansımaları önləməsidir.

Yansıma deyərkən işığın qışda qarın, buzun, yayda asfaltın, maşınların, suyun üzərində yaratdığı bütün növ üfüqi olan parıltıları nəzərdə tutulur. Düzü, yuxarıdakı şəkildə bir az şişirdilib, ancaq məntiqi başa düşmək üçün yetərlidir. Bu arada, diqqət etdinizsə, bir əvvəlki cümlədə "üfüqi" sözünə xüsusi vurğu etdim. Çünki şaquli olan(məsələn, yandan və ya binaların şüşələrindən gələn) parıltıları önləmir. Əslində, polarizənin niyə belə işlədiyinin məntiqini mən də tam dəqiq bilmirəm* biri çıxıb bu barədə entri yazsa, əla olardı . Ancaq müqayisə olaraq fotoqrafiyadan anlayışlı şəxslərə polarizə lens filterləri üzərindən başa sala bilərəm. İstifadə edənlər bilir ki, bu filterlər lensin önünə taxılanda təkər kimi 360 dərəcə döndürmək olur. Duruma uyğun olaraq onu fırladıb fotosu çəkiləcək yeri polarizə edirik. Lakin gün eynəklərində şüşənin üzərinə əlavə vasitə taxılmayıb birbaşa olaraq şüşənin özünə çəkildiyindən sadəcə müəyyən limitli bir bucaq altında olan parıltıları önləyir. işığı yansıdan və gözü yoracaq olan parıltılar əksər hallarda qar, buz, qızmar günəş altındakı asfalt, maşınların və suların səthləridir, hansılar ki, yerə üfüqi şəkildə paraleldir, ona görə də eynəklərdə şaquli yox, üfüqi işığın qarşısını alacaq formada polarizə qat çəkilir. * nəsə elə bil çox qəliz oldu

Bir ray-ban Eynəyi seçərkən onun polarizə olub-olmamasını anlamaq isə çox bəsitdir. Bütün Ray-ban eynəklərinin sağ (öndən baxanda sol) şüşəsinin küncündə marka adı kimi "ray-ban" yazısı olur. Əgər eynək polarizədirsə, marka adının yanına bir də "p" hərfi qeyd olunur

və şüşənin üstündə standart olaraq "g-15" stikeri deyil də, "polarized" yazılı sticker olur.

Eyni zamanda kodlama olaraq da eynəyin sol sapının içərisində ən sonda rəqəm və "p" hərfi ilə işarələnir. Misalçün öz eynəyimdəki kod:

Eynəyin qutusunun içərisində çıxan təlimatda sapdakı son 2 rəqəm və hərfin eynəyin günəş radiasiyasına qarşı nə dərəcədə qorunma təmin etdiyini bildirdiyi qeyd oıunub:
0 - çox zəif
1 - zəif
2 - orta
3 - yüksək
4 - çox yüksək
"n" hərfi "normal", "p" hərfi də dediyimiz kimi "polarized" anlamına gəlir.

Reddit'dən tutmuş quora'ya, ordan da üzü türk forumlarına qədər saysız-hesabsız başlıq açılaraq soruşulan, hətta bakıdakı rəsmi satış yerlərində belə cavabı tam əminliklə verilə bilməyən bir suala tam rəsmi bir cavab vermiş olum. Məsələ belədir ki, insanlar eynək alarkən "uv400 yoxsa polarized?" seçiminə düşürlər. Hər zaman da sual yaranır ki, "görəsən, polarizə eynəklər həm də uv400-dür?". Özüm keçən ay araşdırma edəndə dəqiq cavab tapmadığım üçün şirkətin amerikadakı müştəri xidmətlərinə mail yazdım. Sağ olsunlar, gün ərzində də cavabladılar və buradan elan edirəm mən də -*
"bütün ray-ban eynəklər uv400 qorumalı şüşəyə sahibdir. mavi işığın böyük çoxluğunu, uv-a və uv-b kimi zərərli şüaların isə 100%-nin qarşısını alırlar. yəni polarizə olan ray-ban'lar həm də uv400-dür. Lakin özlərinin qeyd etdiyi bir əmmanı da deyim. Polarizə olan ray-ban eynəklər g-15 (və ya b-15) kodlu şüşəyə sahib olduqları deyilsə də, "texniki olaraq" 15 sayılmırlar. Çünki mail'də qeyd olunmuşdu ki polarizə olduğundan bu şüşə normal işığın 89%-ni bloklayır və 11%-ni keçirir. Bu da "texniki olaraq" şüşənin g-15 deyil də g-11 olmasına gətirib çıxarır.

Son olaraq, ümumən gün eynəyi almaq istəyənlərə eynəksiz gəzəndə gözləri sulanan biri kimi mənim tövsiyəm o olardı ki, mütləq şəkildə polarizə olan eynək alsınlar* polarizə ray-ban üçün əlavə 50$ ödəməlisiniz . Xüsusilə də maşın sürənlər, uzun yola çıxanlar üçün həyat qurtaran şeydir polarizə eynək. Çünki mən özüm sadəcə uv400 olan eynək taxanda davamlı şəkildə "eynəyin də var, niyə gözlərini qıyırsan?" deyirdilər. Bunu istifadə edəndən sonra anladım ki, problem polarizə olmamasında imiş: o yansımalar gözümü qamaşdırırmış. Həmçinin, 200, 300, 500 - hər nə qədərdirsə, pula qıyın, mütləq şəkildə eynək işinin içində olan markaları alın. Ray-ban olmasın, olsun persol, oakley, tom ford, prada və s. Əsas odur güvənilir brend olsun. Həm də ki, yazıda qeyd etdiyim 85-89% işığı bloklamaq məsələsi də gözünüzü qorxuzmasın. İllər Əvvəl 50-60 manatlıq poddelka eynək taxırdım, hansı ki bildiyin adi qara plastik idi, "gün eynəyi" adı altında qaraldırdı hər yeri. Kiminsə axşam vaxtı gün eynəyi taxdığını görəndə də qəribsəyirdim ki, kor kimi heç yeri görmədiyi halda bu niyə gözündən çıxarmayıb? Dünən başıma gələn bir hadisədən sonra indi anlayıram o insanları. Dünən axşam şəhərdə dostumla qarşılaşanda "hava qaralıb, gün eynəyi niyə taxmısan?" deyəndə ayıldım ki, eynəyimi dəyişməmişəm, gözümdə qalıb. İnsan kağız üstündə "89% işığı bloklayır" cümləsini görəndə elə bilir ki, hər yeri zil qaranlıq edəcək. Di gəl ki, digər şəffaf eynəyimdən tək fərqi ətrafı cüzi bir yaşıl filterlə göstərməsidir, hansı ki buna rəğmən əşyaların rənglərində və tonlarında bir qram dəyişiklik yoxdur, necədirlərsə elə də görünürlər. Amma bununla belə günəş və ümumiyyətlə, digər işıqlar insanın gözünü bir qram da yormur* türklər demiş, ohh, dünya varmış. İndi oturub illərdir niyə ağıl edib düz-əməlli bir gün eynəyi almayıb gözlərimə əziyyət vermişəm deyə heyifsilənirəm.

Yekun olaraq, Ortalıqda həddindən çox geydirmə ray-ban var. Əvvəllər original ilə fake arasındakı fərqi lazer ilə şüşəyə qazınmış "rb" loqosundan, kodlardan və s şeylərdən anlamaq asan idi, amma indi elə fake ray-ban'lar var ki, heç illərin optikaçısı belə ayırd edə bilmir hansı originaldı, hansı fake. Yuxarıda bir yazar hər gələnin gözündə ray-ban olduğunu deyib, ancaq demək olar 90%-i fake ray-ban'dır. Odur ki, rəsmi satış nöqtələrindən almaq lazımdır. Bakıda occi və 28 mall'dakı sunglasshut mağazalarını məsləhət görürəm. Əsas da sunglasshut. Çünki ray-ban şirkəti luxottica'nın tərkibindədir və sunglasshut da luxottica qrupun məhsullarını satan ən əsas mağazadır. Türkiyədən alınacaqsa, atasun optik və elə ordakı sunglasshut məsləhətdir. Amma məncə, ən yaxşısı ya amazon'da rəsmi ray-ban mağazından və ya elə sırf ray-ban'ın öz saytından almaq ən yaxşıdır. 10-15 gün gözlə, amma ən azından için rahat olsun ki, tamamilə original, keyfiyyətli və ömürlük bir eynək almış olacaqsan. Həm də ki, öz saytında digər yerlərdə olmayan hər cürə "option"ları görmək mümkündür. İstədiyin kimi çərçivə, şüşə rəngini, polarizə olub-olmamasını, hətta üzərinə lazerlə söz yazılmasını belə seçmək olur. Şəxsi zövqümcə elə ən yaxşısı, wayfarer modelini almaqdır. 70 illik klassikləşmiş dizayn elədir ki, hər tip üz quruluşuna, hətta eynək yaraşmayan insanlara belə yaraşır. Əslində, wayfarer özü öz içərisində "classic/ ease/ new/ folding/ mega" olaraq 5 tipə bölünür. Entri yetəri qədər uzun olduğundan model fərqlərinə girib daha da uzatmaq istəmədim. 2 ay elə didik-didik araşdırma elədim ki, bildiyin satış mütəxəssisinə çevrilmişəm :d. Odur ki, almaq fikrinə düşən olsa, heç çəkinmədən mesaj qutumu yaşıllandıra bilər, əlimdən gələn hər köməyi edə bilərəm.

1984-85 serie a sezonu | idman

Serie a tarixinin ən gözlənilməz sonla başa çatan sezonu. Ümumiyyətlə bu sezon bir çoxlarına görə "serie a-nın serie a olduğu illər" ifadəsinin ilk ilidir. Amma real yanaşsaq 1982-83 sezonundan, yəni Michel Platininin Yuventusa transferindən sonra hər şey möhtəşəm olmağa başlayır. Zatən Yuventusda Gaetano Scirea, Antonio cabrini, Marco Tardelli, ən yaxşı çempion ola bilməyən komanda olan 1982 Braziliyasını ağlar qoyan Paolo Rossi və gəlmiş keçmiş ən yaxşı qapıçılar siyahısında mənə görə ilk 3-lükdə olan Dino Zoff da var idi. Platini gələndən sonra olur konfet.
Amma gələk bu sezona. Əsas Komandaların vəziyyətini ayrı-ayrı yazmağa çalışacam.
Yuventus keçən sezonu çempion olaraq bitirmiş və ümumilikdə 21 çempionluğa çatmışdı. Yayda lazionun super ulduzu Bruno giordano ilə razılığa gəlsələr də, bruno sonradan astronomik maaş tələb edir və iş pozulur. Zatən bu sezon lazio da serie b-yə düşür. Bruno da növbəti sezon Napoliyə keçir. Amma bu sezon yuventusun işləri yaxşı getmir və ilk 5-likdən kənarda qalırlar. Buna baxmayaraq komandanın ulduzu olan və 1984-də Fransa ilə Avropa çempionu olmuş Platini 18 qolla sezonun bombardiri olur. Serie a-dan əli üzülən Yuventus fikrini çempionlar liqasının keçmiş adı olan Çempion klublar kuboku turnirinə verir. Heysel faciəsinin baş verdiyi finalda məhz Platininin penaltisi nəticəsində Liverpool üzərində qələbə ilə Avropanın böyüyü olurlar.
Sezonun Daha bir önəmli hadisəsi isə tarixin ən yaxşı oyunçusunun Barcelonadan Napoliyə transfer olunması idi. Bəziləri Maradonanın Barcelonada istəniləni vermədiyini düşünərək onun kaprizli olduğunu bildirir. Amma Barcelona - Maradona məsələsi tamam başqa söhbət mövzusudur. Çoxları Napolinin çempion olmağını gözləsələr də bu 3 il sonra baş verir. Komandanın ən yaxşısı Maradona olsa da təkbaşına Napolini çempion etməsi imkansız idi. Ətrafında yaxşı oyunçular yığılandan sonra o, tarix boyu şimallılar tərəfindən lağ edilən və ələ salınan Neapolu 2 dəfə İtaliyanın böyüyü etməyi bacarır.
Fiorentina isə 82 Braziliyasının əfsanə kapitanı və karyerasında sadəcə 1 sezon Avropada oynayan Socratesi transfer edir. Amma matçlarda istəniləni verə bilmir, məşq üsullarını bəyənmir, həddindən artıq siqaret çəkir və içki içir, məşqçilərlə dalaşır və sezon sonunda Braziliyaya qayıdır.
Roma 1982-83 sezonunu çempion bitirəndən sonra 1984 Çkk turnirində liverpoola penaltilər seriyası nəticəsində məğlub olur. Romanın əsas ulduzlarından biri yenə 82 Braziliyasının oyunçusu olan Falcao idi. Onun çkk finalında penaltini vurmaqdan imtina etməsi, sol dizindən zədələnməsi, komandanın onun üçün həddən artıq pul xərcləməsi Falcaonun da sezon sonunda Braziliyaya qayıtması ilə nəticələnir.
Demək olar ki, sezonun ən yaxşı heyətlərindən birinə sahib olan İnter isə o qədər yaxşı nəticələr əldə etmir və sonda 3-cü olur. Milan da eynilə qənaətbəxş çıxış etmir və sezonu 5-ci bitirir.
Gələk Çempion Hellas Veronaya. Bu hadisəni yalnız 2016-cı ildəki Leicester city çempionluğu ilə müqayisə eləmək olar. Belə nağıllar məncə bir də olmayacaq. Zatən Veronanın ilk və tək çempionluğudu. Bu "balaca" klubun çempionluğunda əsas rollar yayda transfer edilən alman Hans Peter briegel və danimarkalı preben elkjaer ilə birlikdə oyunun sistemini onların üzərinə quran baş məşqçi osvaldo Bagnoli olur. Qapıda da garella əfsanələr yaradır, amma sezon sonunda çempion olmaq üçün sağa sola pul xərcləyən (təbii ki, bunda siciliya mafiyasının da rolu böyükdür) Napoliyə keçir. Komandanın əsas qol maşını guiseppe Galderisi olur və ümumilikdə 11 qol vurur. Hellas verona ilk turda maradonalı Napolini 3-1 məğlub edir. Yuventusu ilk dövrədə 2-0, Romanı isə 1-0 la keçirlər. 2ci dövrədə isə hər ikisi ilə heç-heçə edirlər. İnter və milanla isə hər iki dövrədə matçlar heç-heçə bitir. Verona sezon boyunca sadəcə 2 dəfə məğlub olur. 15-ci turda avellinoya 2-1, 25-ci turda Torinoya 1-2. Ki Torino da bu sezonu əla keçirib sonda 2-ci olur. Ümumilikdə verona 30 oyuna (15 qələbə, 13 heç-heçə və 2 məğlubiyyət) 43 xal toplayır. 29 tur lider olurlar. Sadəcə 16-cı turda İnter 1 həftəlik lider olur. O dərəcədə əzmkar oynayırlar. Coppa Italiada isə 4/1-də İnterə uduzurlar. İnter yarımfinalda Milana, milan isə finalda Sampdoriaya məğlub olur.
Bir haşiyəyə də çıxmasam olmaz. Serie a tarixində məhz bu sezon bir ilk gerçəkləşir və bu sezondan sonra bir daha bunu etmirlər. Bura kimi hansı hakimin hansı oyunu idarə edəcəyi 3-5 gün qabaqcadan müəyyən olunurdu. Amma bu mövsüm məhz oyun günü püşk ilə hakimlər təyin edilir. Və Hellas verona çempion olur. Və bir daha bu üsul təkrarlanmır. Və verona kimi "balaca" komandalar bir daha çempion ola bilmir. İf you know, you know.
Son olaraq fantastik mövsümün ilk 5-liyi və bəzi səhnələr:

28 may 1997 b.dortmund - yuventus matçı | idman

xəyyam mirzəzadə ★ wiki | musiqi

"Mən Qarayevdən * qara qarayev təhsil almışam. Qarayev isə Şostakoviçdən * dmitri şostakoviç təhsil alıb. Şostakoviç Maksimilian Steynberqin sinfində oxuyub. Şteyenberq Rimski- Korsakovun həm kürəkəni idi, həm də tələbəsi, nəhayət, Rimski-Korsakov özü də Pyotr Çaykovskidən təhsil alıb. Görürsünüzmü, mənim bəstəkar kimi geneoloji bağlılığım hara gedib çıxır? Özü də təkcə mənim yox. Bizim konservatoriyamızın məzunu olan bütün bəstəkarların."

qeyd. biraz da geriyə getsək görərik ki, bu şəcərənin, bu ənənənin, bu məktəbin kökləri gedib görkəmli alman bəstəkar johann sebastian bach'a çıxır. çaykovskinin müəllimi nikolay zaremba, onun müəllimi Adolf Bernhard Marx, Marx'ın müəllimi Daniel Gottlob Türk, Türk'ün müəllimi Gottfried August Homilius və ən nəhayət, Homilius'un müəllimi bach olmuşdur.

istinad.
Fikirlər, düşüncələr, məqalələr, Xəyyam Mirzəzadə, I hissə, Bakı, 2011

tissot prx | texnologiya

ray ban | sağlamlıq

1984-85 serie a sezonu | idman

red hot chili peppers | musiqi

kodak

1986 klivlend şar festivalı | tarix

(youtube: )

i̇qbal bano | musiqi

ssenari yazmaq ★ wiki

əvvəl:

öz təcrübələrim:
ilk dəfə ssenari yazmağa həvəs, ssenari müsabiqəsi ilə rastlaşanda yaranmışdı. Şərtləri çox sadə idi. və bütün mərhələlərin üstəsindən gələ biləcəyimə əmin olub, bir qısa film ssenarisi yazmağa başladım. Hekayə uzun zamandan bəri ağlımda var idi, sadəcə oturub, yazmağa başlamaq çox çətindi. Öz həyatımdakı bir hadisə ilə bağlı idi. hansı ki, özüm yaşamışdım o hadisəni. Çox həyəcanlanıb, çox gərilmişdim o an. Və elə o vaxt fikirləşmişdim ki, bu vəziyyətdən çıxım, mütləq bunu ya hekayə kimi yazacam, ya da ssenariləşdirəcəm* ”niyyət eləmişəm, qurban kəsəcəm” söhbəti . Neçə vaxt idi yazmağa fikirləşirdim, sadəcə bunu fikirləşirdim. Bu istək, ikinci bir müsabiqə ilə rastlaşanda, artıq reallaşdı. Çünki, müsabiqə həm yüksək səviyyəli idi, həm də çox yüksək pul uduşları var idi. fikirləşirdim ki, ən aşağısı 3-cü yeri tutaram. Xavier dolanın “anamı öldürdüm” filminin ssenarisini 16 yaşında yazması, lars von trierin ilk filmini çox kiçik yaşlarında çəkməsi ümumiyyətlə ən böyük motivasiya qaynağım idi. bu kiməsə həsəd aparmaq deyil. Sadəcə “yatmaq vaxtı deyil. Çalışmaq vaxtı, yaratmaq vaxtı, inkişaf etmək vaxtıdır, özünü istehsal etmək vaxtıdır, dayanmaq olmaz” fikirlərinin özünə deyilməsidir. Ssenarini heç bir bilgim olmadan yazmağımın səbəblərindəm biri də, türk prodüser, ssenarist var idi. ona “ssenari necə yazılır?” kimi bayağı bir sual vermişdilər, o da cavabında: ”əgər “truman show” kimi bir fikriniz varsa, istəyirsiz dialoqu bir vərəqə yazın, aksiyonu, hadisəni başqa bir vərəqə”. Bu cavabın da müəyyən qədər təsiri olmuşdu, sözsüz. Nəysə, ilk öncə sinopsisi yazdım. Ümumiyyətlə sinopsis yazmaq haqqında heç bir informasiyam yox idi* heç indi də yoxdu . Sədəcə nümunələrə baxa-baxa, güc-bəla ilə yazdım. Artıq tretmana girşmədən, keçdim ssenarinin özünə. Çox rahat irəliləyirdi, Hər şey. Bir hekayə yazmağa başlasam, bir cümləni 10 dəqiqəyə yazaram* bu mövzuda çox uğursuzam . Amma ssenari isə elə deyildi, elə bir tərəfdən aksiyonu yazır, məkanı təsvir eləyirsən, bir tərəfdən də dialoqlar, sanki, öz-özünə axır, tökülür. Düzdür, nə qədər rahat olmasına baxmayaraq, yazdığım 11 səhifəlik qısa film ssenarisini 1 həftəyə bitirdim. Sonda ssenari ilə sinopsisə baxıram. Tamam ayrı şeylər. çox əlavələr olub, hətta ssenarinin əsas dramatik zirvəsinin zamanı dəyişib, mövzu başqalaşıb, hekayə tamam fərqli olub. sonu sinopsisə nisbətən daha natamam sonla bitir. Bunu özüm istədim. Çünki, o aralar asghar farhadi və andrey zvyagintsev kinolarını çox böyük həvəs və diqqətlə izləyirdim. Və bu da mənim sözdə “yaradıcılığıma” təsiri böyük olub. amma bu çox da yaxşı şey deyil. nəysə, yenə də əlavə elədiyim şeylərə güvənirdim, lakin müsabiqədən əvvəl bunu bilən adamlara oxudub, məsləhət almaq istəyirdim. ilk öncə qardaşıma oxutdum. Elə bilirdim ki, deyəcək: “ möhətəşəmdi. Sən bunu necə yazmısan, dahisən lap”. Amma təbii ki, belə olmadı. Sadəcə, “yaxşı” deyib, məni yola verdi. Sonra isə digərlərinə göndərmək qalırdı. Göndərməmişdəm əvvəl, bəlkə, 20-30 dəfə oxudum ki, səhvlərimi azaldım, əlavələr edim. Artıq tamamilə hazır olduğuna əmin olub, 2 nəfərə göndərdim. Biri rejissor/ssenarist idi. izlədiyim, və təcrübəsinə, bilgisinə güvəndiyim biri idi. nəysə, çox nəzakətli tərzdə, məsləhət verməyini istədim. Sağolsun, göndərdiyim günün sabahı çox geniş, cavab yazdı. Görmədiyim, səhv elədiyim nə qədər yer var idi. niyə əvvəl görməmişdim? Məntiqi və dramatik quruluşda çoxlu səhvlər... hekayə zəif... məsələn, ssenaridəki qadın obrazını çox sərt etmişəm. Yumşaldılmalıymış. Sonra, film dinamik film idi və qısa film olmasına baxmayaraq, yersiz səhnələr var idi. hekayənin əsası olmamasına baxmayaraq, yolda keçən səhnələr çoxluq təşkil edirdi. Bu isə ssenarinin yazıldığı film janrına yox, road-movie’lərə xas olan xüsusiyyətdir. Çox məmnun qalıb, qeydlər etdim ssenari üzərində, bu məsləhətlərdən sonra. Digər şəxs isə ssenarist/şair/yazar idi. bir şeiri çox xoşuma gəlmişdi. ona görə ssenarini göndərdim. O da çox təvazökarlıqla öz fikirlərini bildirdi. Bir səhnədə xatirələri canlandırmada texnologiyadan istifadə etmişdim. O bundan istifadə etməməyi təklif edirdi. Təsirliliyi azaldırdı. Onun yerinə bu səhnəni, o ana aid xatirələr, əşyalar vasitəsi ilə yaratmağın daha məntiqli olduğunu, deyirdi. Bunların üstündən, bir müddət keçməsinə baxmayaraq, sseanrinin hələdə yarımçıq qaldığını fikirləşirəm və məncə,heç vaxt da tamamlanmayacaq.

Sonra:

1. Ssenari nədir?

“Mənim üçün ssenari bir vücuda bənzəyir və bir film isə bu vücuda həyatı üfləməkdir”
- Mireille Dansereau

Qısa olaraq, daha az vacib olan ensiklopedik bilgiləri deyim. Ssenari sözünü, etimologiyasını teatrda axtarmaq lazımdır. Etmilogik olaraq latınca “scaenarium” və italyancadakı “scenario” sözündən gəlməktədir. Xvı əsrdən etibarən italyada “dekor” mənasında istifadə edilmişdir. Sonralar məşhur italyan teatr qrupu “commedia del arte”nin bir pyesində aktyorların necə hərəkət edəcəklərini, rolları hansı gagların istifadə olunacağı bir mətn hazırlanır. Yavaş-yavaş inkişaf edib, indiki halına gəlir. Bu günkü ssenari anlayışını, onu ilk dəfə 1907-də istifadə edən georges meliesə borlcuyuq.
Nəysə, Ssenarinin nə olduğunu deməyə ehtiyac yoxdu, lakin bu sahədəki sənətkarların ssenariyə olan münasibətini, onlar üçün ssenarinin nə demək olduğunu bilmək daha vacibdir. Məsələn, bu sahə ilə əlaqəli olanların bir hissəsi deyir ki, ssenari, filmin, film çəkməyin ən vacib elementidir. Onlar ssenarinin bir sənət əsəri olduğunu iləri sürür və yazdıqdan sonra onun da bir ədəbiyyat nümunəsi, bir roman kimi saxlanılması lazım olan bir ədəbi bir mətn olduğunu, deyirlər. digər tərəf isə irəli sürür ki, ssenari sənət baxımından heç bir şey ifadə etmir və sadəcə rejissorun işini asanlaşdıran bir ara mətn funksiyasını yerinə yetirir. Yəni, ssenari sadəcə film proyektidir. Bir tozlu rəfdə, kitabların arasında qalan ssenarinin heç bir mövcudiyyəti yoxdur.

2. Ssenari yazmaq mərhələləri
“əvvəl ümumi bir xət, qırmızı xət, aktsız, teleqraf tərzində, detallara enmədən təhkiyə... iyirmi sətir də olar, bir səhifə də, iyirmi səhifə də... sonra hər səhnənin məzmunu ilə maraqlanırıq, tretmanı bir dəfə də, bu dəfə daha ədəbi dil ilə yazırıq, yəni daha oxunaqlı, sonra da dialoqlar. Dialoqları yazmağın aşağı-yuxarı* aze edition: “ölüsü” nə qədər vaxt alacağını bilmirəm amma ssenarinin nə qədər davam edəcəyini isə heç vaxt bilə bilmərik”
- Fransız senarist Michel Audiard

a) mövzu
əvvəl mövzunuz olmalıdır. Böyük bir abzasda filmin mövzusu izah olunmalıdır. Bunu edərkən ən çox diqqət edilməsi lazım olan şey, bunun “filmi ən yaxşı ifadə edən mətn” olması vacibliyidir. Bunun üçün isə hekayənin oxurğasını, skeletini* və başqa sümüklər. oh, kill me. yaxşı bilməyiniz vacibdir.

b) Özət tretman
Sektor jarqonunda “step outline” da deyilir, qısaca tretman hazırlığıdır* və skelet də deyirlər , deyə bilərik. Məqsəd bütün səhnələrin bir cümləlik xülasəsini yazmaqdır. Muzaffer Gökmenin “senaryo tekniği” adlı kitabında bu anlayışa etdiyi şərh:
"Bir defa senaryonun bu safhasında, ismiyle de ifade ettiği gibi, mevzu* konu kronolojik ve şematik bir surette kağıt üzerine aktarıyor. Böylelikle küçük vakalar büyüklere, büyükler en yüksek noktaya doğru yükselerek, düğümlenip düğümlenmediğini, neticeye dogru bir birleşip birleşmediğini kolayca müşahade ederiz* anlarız . o vakit muhtemel kopuklukların önlenmesini ve heyyeti umumiyede* genel şemada teferruat* detaylar arasında dahi bağlantılar teşekkül edib etmediğini* olub olmadığını bu sistemle tespit edebiliriz.“ * çox qəşəng türkçəylə yazıldığına görə tərcümə edib, korlamaq istəmədim

c) Tretman
Səhnələrin daha geniş, detallı yazılmasıdır. istəyən Kiçik Dialoqlar da əlavə edə bilər. serial bazarında bir məcburiyyətdir, demək olar. Mütləq hər seriya üçün 20-30 səhifəlik tretman yazılır. Türkiyədə hardasa bütün seriallarda bu var. amma çox da vacib deyil. Amerikalı ssenarist george axelrod, heç vaxt trertman yazmadığını, bunun boşa enerji itkisi və eyni şeyi iki dəfət etmək olduğunu, deyir. Amma yazmaq istəyənlər isə qəşəng bir tretman yazıb, sona rahat bir şəkildə dialoqlarını əlavə edərək, ssenarilərini yarada bilərlər.

d) Sinopsis
Sinosis sözünün etimolgiyası çox maraqlıdır. Antik yunancadan gəlir və “bir göz qırpımında edilən” mənasını verir. Uzatmadan, sinopsis, çox ümumi mənada, filmin məzmunu deməkdir. Artıq burda filmin necə olacağı, əsas yerlər haradı, nələr baş verəcək, film necə bitəcək kimi suallara cavab var. mən ssenarini yazandan sonra sinopsisi, belə deyək, “update” etməmişdim. Ona görədə göndərdiyim insanlardan biri filmin sonunu başa düşmədiyini demişdi. Yəni, tretmandı, “step outline” dı bunlar o qədər də vacib deyil, heç yazmasaz qabağa düşərsiz. Amma sinopsis yazılmalıdı. Necə ki, yaxşı ssenari, yaxşı film deməkdir. Eləcədə, yaxşı sinopsis, yaxşı ssenari deməkdir.

e) Çəkiliş ssenarisi
əsas məsələrdən biri budur. Burda danışdığımız və bizim, sizin yazacağınız ssenari “spec script”dir. Birdə “shooting script”* “dekupaj” da deyilir deyilən şey var ki, ikisidə fərqli şeylərdir. “shooting script” rejissorun işidir. Yəni, deyək ki, siz ssenari yazırsız. Onda siz texniki şeylər və kamera hərəkətlərini yazmamalısınız, bu mövzulara heç girişməməlisiz. Onlara müdaxilə etmək vaxt itkisindən başqa heçnədir. Lakin öz çəkəcəyi filimi yazanlara və ya rejissor ilə birliktə çalışan ssenaristlərə aid deyil bu. Bir misal çəkək:
“stadiona atılıb, orda subyektiv kamera ilə qaçırıq” yerinə “stadiona atılıb, sanki, gözümüzdən görürmüşük kimi qaçırıq” olmalıdır.

3. əməl olunmalı təməl qaydalar
Bu hissə, ümumiyyətlə, ssenari mətninin hansı özəlliklərə malik olduğunu və necə yazılmalı olduğu haqqındadır. ən azında nə ilə məşğul olacağımızı, az da olsa başa düşərik.

a) ssenarinin müəyyən qaydaları var. bu onu anlaşılmayan bir mətn halına gətirmir. Ssenaridəki yazı texnikaları, özünəməxsus terminləri, mətin başa düşülən mərhələrinin səbəbi, bu mətni hamının oxuması üçün yox, sadəcə sahədə olanlara yazıldığı üçündür. Sseanrini yazmaq, təkcə, yazı mərhələlərini öyrənib, nə gəldi yazmaq deyil. Ssenarist yazdığını həm rejissorun, həm dekoratorun, həm işıqçının gözündən görməyi bacarmalı və buna uyğun yazmalıdır.

b) bir ssenari yazılanda ən çox iki yazım tərzi ortaya çıxır. Roman və teatr. Yazarkən, istər istəməz insanın iç dünyasına yönəlib, yazdığımızı roman tərzinə yaxımlaşdıra bilərik. əslində isə bunun əksi olmalıdır. Məsələn, “yazarlar çox aqressiv idilər. hətta biri umbaylamaq istəyirdi hamını. lakin, daxildə bir-birlərini sevdiklərini bilirdilər.” cümləsinin ssenariyə heç bir dəxli yoxdur. Yəni, biz yazarların nə aqressiyasını, nə umbaylamaq istəyini, nə də sevdiyini göstərmədik. Roman tərzini bir tərəfə qoyub, yazdığımızı sadələşdirməliyik. Yəni, “yazarlar sözlüyə girəndə, yumruqlarını sıxıb, dişlərini qıcayırdılar. Bir yazar,tez-tez “mouse” işarəsini “umbay” yazısının üstünə saxlayıb, sonra çəkirdi. Amma yazarlar hər dəfə yeni enrty’ni və yazarını görəndə, təbəssüm bütün üzlərinə yayılırdı.”* beyin bedava . Yəni, belə, yazdığımızı, görüntüləşdirməliyik.

c) ssenaridə sadəcə ekranda görə biləcəyimiz şeylər olmalıdır. Yəni, insanlar, obyektlər, dekorlar. Keçmiş və gələcək, hansısa bir hadisənin səbəbini, ekranda gördüyünüz insaların kimin nəsi (ronaldo, messinin bacısıdır* batman vs superman , tom, jerry’nin atasıdır və s. bunu kimi şeylər) olduğu haqqında yazmaq yersizdir.

d) ssenarinin ritmi, ekrandaki filmin ritmi ilə uyğunlaşmalıdır. Filmin uzun müddət davam edən səhnələri qısa, və ya əksinə olmamalıdır. Məsələn, “ çester heyvanxanasındakı sumatra pələngi məni bir müddət izlədi”. Bu cümlənin heç bir funksiyası yoxdur ssenaridə* bu səhvi çox etmişdim . Yəni, bu səhnə filmdə uzun müddət davam edəcəksə, ssenaridə də o qədər səhifə tutmaldıdır.

e) ssenarinin formatına gəldikdə isə bu öz seçiminizdir. Bildiyim qədər, fransız və amerikan formatları var. fransız formatda akt və təsvir sol tərəfdə olur. Dialoqlar isə sağ tərəfdə. Gah sol, gah sağ deyərkən, birdə, baxırsınız ki, səhifədə boşluqlar qalır. Bu boşluqlar isə öz qeydlərinizi aparmaq üçün əvəzolunmazdır. Amerikan formatında isə çox sadədir. Özüdə kompyuterdə yazırsınızsa, çox rahatdır. Səhnələr. akt və təsvir 15 sm genişliyində, dialoqlar isə 7.5 sm genişliyində olur. Bunu isə office proqramlarında çox rahatlıqla quraşdıra bilərsiniz. Ya da belə şeylərlə məşğul olmayıb, bir başa hazır ssenari proqramlarından* celtx da istifadə edə bilərsiniz.

4. ssenari yazmağı daha yaxşı öyrənmək və ya ssenarist olmaq
Ennio flaianoya görə ssenarist “vaxtı olan adamdır”. Jean guy noel isə ssenaristi “ən vacib nömrəsi, özünün yarısı qədər bir konserva qutusuna* sovet maşınları vücudunun hamısını soxmaq olan bir cambaz” olaraq tərif edir.

Bəzilər ssenari işinin 2 mərhələdən ibarət olduğunu deyir. “Ayaq üstə işləmək” və ”oturaraq işləmək”. Birincisi, ssenari yazmağa başlamadan əvvəlki bütün mərhələləri - qeydlər, reportaj və s. - əhatə edir. Bütün bu yığılan bilgilərə dayanaraq, skelet yaratmaq, dramatik quruluş müəyyən etmə, təsvir, tretman yazmaq, dialoqlar, nəticə olaraq, hər növ yazı işinə isə “oturaraq işləmək” adı verilir. Ortalama 4-6 ay vaxt aparır. Və 1-2 ayı isə “ayaq üstə işləmək* güldürən səhv oxumalar ”ə gedir. Yəni , yaxşı ssenari yazmaq üçün yaxşı vaxt lazımdır. Tələsmək lazım deyil. Amma 1 gecəyə tam-metrajlı film ssenarisi yazan əjahalar da var* adı dəqiq yadımda deyil, deyəsən, əzab çəkən aleksey balanov idi .
Ssenaristlərin vərdişlərinə gəldikdə isə bu çox fərqli şeylər ola bilər. sadəcə müəyyən saatlarda işələyən, ya da ancaq bir məkanda yazan və s. başqa seçimləri olan biri ola bilərsiz* bunlar boş şeylərdi . Məsələn, guillermo arriga “21 grams”ı yazarkən, ən təsirli yerlərdə, şənləndirici musiqilərə qulaq asırmış. Nəysə, bunlar vacib deyil.

Yaxşı ssenarist hər şeyi nəzərə alaraq yazan biri olmalıdır. O araştırmağı və müşahidə etməyi sevib, oxumağı da sevən biri olmalıdır. Hər mövzuda bir fikir sahibi və güclü intellektual bazaya sahib olmadır. Hər gün, bir qayda olaraq müəyyən qədər yazmağı lazımdır. Günlük tutmaq da çox öyrədici ola bilər. sonra, bu mövzuda özünü inkişaf etdirmək üçün çox yollar var. qısa hekayə adaptasiyaları etmək, dialoqsuz qısa film çəkmək, ssenari cəhətdən yaxşı olan filmi, izləyib yaxşı* moşnu analiz etmək. Müxtəlif ssenariləri ədəbi əsər kimi şərh etmək. Fotoqrafiya, rəssamlıq və teatr kimi kino ilə əlaqəli olan sahələrlə maraqlanmaq. Və favoritim olan, gerçək qəzet xəbərlərindən yola çıxaraq xarakter yaradıb, ssenari yazmaq. Pedro almodovarın “bad education” filminə baxın.

Bu sahədə özünüzü təkmilləşdirmək üçün kino məktəblərinə də gedə bilərsiniz. Xaricdə və ya burda. Məsələn, bakı film institutu(BFİ) bu üzrə təlimlər keçir. Ya da hansısa bir ssenaristin yanında başlamaq olar* bu azərbaycan nə qədər mümkündür, bilmirəm. . adətən böyük ssenarilərin yazılmasında, ssenaristlər özləri üçün köməkçi* asistent, stajyer və s. istəyirlər. Amma, məncə, autoeducation* özünü təhsil ən doğru seçimdir və daha öyrədicidir. Çox sayıda film və kitab ilə tanış olmaq çox yaxşıdır. Avtomatik olaraq, bu sahədə özünüzü öyrətmiş olursunuz. Lakin bu yetkinliyə çatmaq ən az gündə 2-3 film izləmək deməkdir. Bu isə təkcə kino sahəsində təhsil alanların və ya xüsusi həvəsi olan insanların işidir. Lakin, nə qədər banal səslənsə də kəmiyyət, keyfiyyət demək deyil. Yəni gündə o sayda, bu sayda film izləmək, ayda 10 kitab bitirmək kimi şeylər bizi inkişaf etdirməyəcək, bizə bir şey qatmayacaq* belə etsək, o kasıb ruhumuza tanrı belə kömək etməyəcək . Nəysə, öz təhsilinizə müəyyən giriş kitabları oxuyaraq başlayın. Ssenari haqqında ümumi fikriniz olsun.

Oxuya biləcəyiniz çox kitab var. aristotelin “poetika”sı, lajos egrinin “the art of dramatic writing* dramatik yazarlıq sənəti ” kitabı, orhan kemalin “senaryo tekniği ve senaryolar” kitabı və bunun kimi yüzlərlə kitabı rahat şəkildə özünüz tapa bilərsiniz* sadəcə bir klik . əsas oxumaqdır və bu çətin də deyil.

Bunlar isə elə indicə yükləyə biləcəyiniz Ssenari giriş kitabları* e-book format :

1) michel chion – bir senaryo yazmak – ( https://yadi.sk/i/KcVfuPQjrBcC9 )
Bu kitab nəinki, ssenari yazanlara, ümumiyyətlə, yazanlara böyük köməkləri olacaq kitabdır. Filmlər üzərindən çox gözəl şəkildə hər şeyi izah edir və bununla yanaşı çox gözəl axıcılığı da var. Bu sahədəki əfsanələrdən biridir.
2) ötkem başol – senaryo kitabı – ( https://disk.yandex.com/client/trash/Downloads/sinema )* adını burada yazın, çıxacaq. Linklər bloklanıb
Bu kitab isə ssenari haqqında ensiklopedik* lakin təkcə ensiklopedik yox, başqa dəyərli şeylər də var nə varsa hamsını özündə ehtiva edir. Stolüstü kitabı da demək olar.
3) semir aslanyürek – senaryo kuramı - ( https://yadi.sk/i/g5h0XBYSmC7gt )

Bu kitablar isə bədiiləşdirilmiş ssenarilər(e-book format):

1) ingmar bergman – yeddinci möhür
( https://disk.yandex.com/client/search/ingmar%20bergman/disk )* və bir neçə bergman kitabı
2) tezer özlü – zaman dışı yaşam ( https://yadi.sk/i/ICQP4CSKqBZv9 )* çox yaxşı yazardır. digər kitablarını da məsləhət görürəm

Bu kitabları və digərlərini də oxuyub çox şey öyrənmək olar. Amma mütləq bu kitablar oxunmalıdır deyə bir şey də yoxdu. Sadəcə burda yazılanlar sizə ümumi fikir versin, özünüzdə olan fikirlərlə birləşib daha da möhkəmlənsin deyədir. Entry’də Yazılan öyrənmə metodlarının heç birini qəbul etməyədə bilərsiz, sizə uyğun olmaya bilər. ya da ki sizin daha yaxşı fikriniz ola bilər. bu çox gözəl şeydir. Hətta burda yazılanlardan da yaxşıdır. Həmişə öz yolunuzda.

5. son bir-iki şey
Yazanda çalışın ki, digər şeylərin* hər hansı bir filmin, rejissorun, kitabın təsirində qalmadan yazın. Təbii ki, istisna halları çıxmaq şərti ilə* yazdığınızı bir şeyə həsr etmək kimi . Yəni, istisnalar bir tərəfə, Nə qədər istəsən də orjinal bir şey ortaya qoya bilmirsən, belə olan halda. Bir azərbaycanlı rejissor var idi. olduqca təcrübəli biridir. Sual verdilər ki, “bu aralar hansı filmlərə baxırsız, ümumiyyətlə, çox baxırsız?”. O da:”məncə, rejissor çox filmə baxmamalıdır, bu onun yaradıcılığına pis təsir edə bilər. yəni, siz öz orjinal işinizi yaradıb, ortaya qoya bilməzsiniz* dialoqlar tam belə olmayıb, sadəcə burada yadımda necə qalıb, elə yazmışam. Amma əsas deyilmək istənən fikir, itməyib. .”

Birdə, burda yazılanlar istiqamətləndirici şeylərdi, yəni, sadəcə bir entry ilə bir şeyləri öyrənmək çətindir. Yəni, bu entry’dəki yazılanlar ssenarinin heç bir faizlik hissəsini əhatə etmir. Sadəcə səthi olaraq üzərindən keçdik. Lakin bununla doymayıb, daha çox öyrənmək lazımdır. Amma onu da deyim ki, əgər bir insanda ssenari yazmaq istəyi, həvəsi, bacarığı varsa, nəinki bu entry, heç kitabların, filmlərin, kursların, ümumiyyətlə, buradakıların heç biri lazım deyil ona. Sizdə o “şey” varsa, böyük bir informasiyaya, təcrübəyə sahib olmadan da yaza bilərsiniz. Biri var idi* tanış da deyil, sadəcə dolayı yollarla . Yazar idi. daha doğrusu, yazar olmaq istəyirdi. Amma demək olar ki, heç nə yazmırdı. Soruşanda ki, “niyə yazmırsan, nə vaxt başlayacaqsan ciddi şəkildə yazmağa?”. O da deyirdi ki: “birdənə kitab qalıb, klassiklərdən, onu da oxuyum başlıyıram”. indi ondan xəbərim yoxdur. Amma, əminəm ki, oxumadığı bir kitab hələ də qalır. Və ondan da əminəm ki, heçnə yazmayıb. Belə pis çıxmasın, heçnə də yaza bilməyəcək. Çünki, elə bilir ki, ədəbi bir şeylər yazmaq üçün mütləq tolstoy, balzak, dostoyevskini bitirməlidi. Lakin, belə axmaqlıq qəbul olunmazdı. Çünki, biz nə vaxtsa bir şeylər yaratmağa, yazmağa, çəkməyə başlamalıyıq. Və bunu edərkən də fikirləşmirəm ki, biz hər şeyi oxuyub, izləmiş bir olacayıq. Həmişə görmədiyimiz, eşitmədiyimiz, fərqinə varmadığımız şeylər olacaq. Ona görə də yazmaq istəyirsinizsə, elə indi yazın. Bəstələmək istəyirsinizsə, elə indi bəstələyin. Bir şey çəkmək istəyirsinizsə* söhbət filmdən gedir, xatakar , elə indi çəkin. Çünki, sonra gec olacaq.

Qeyd: bəzi yerləri yazarkən, öktem başolun "senaryo kitabı"nın köməyi oldu. belə, razılaşmadığınız, doğru olmayan bir şey, ya da vermək istədiyiniz hər hansı bir məsləhət varsa, mesaj qutusu böyük məmnuniyyətlə açıqdır, buyurun.

davide moscardelli | idman